Ενημέρωση σχετικά με Ενιαίο Μισθολόγιο και Ειδική Εισφορά Αλληλεγγύης

  Αγαπητοί συνάδελφοι, 

   Σας ενημερώνουμε ότι στη συνάντηση που ζητήσαμε και είχαμε με τον κ. Χρυσανθακόπουλο, στις 23/11/2011, θέσαμε δύο πολύ σημαντικά ζητήματα:

1. Αναφέραμε τις επιφυλάξεις μας για το αν οι μόνιμα διορισμένοι με ΦΕΚ εκπαιδευτικοί της Φ.Ε. θα έπρεπε να επιβαρυνθούν με την εισφορά αλληλεγγύης υπέρ ανεργίας. Δεδομένου ότι η Φ.Ε. δεν έχει κανένα όφελος από αυτήν τη δυσβάσταχτη παρακράτηση, η οποία εκτός από το γεγονός ότι έρχεται σε αντίθεση με την εγκύκλιο Φ.18/115145/Δ5, είναι ταυτόχρονα και μη ανταποδοτική για τους μόνιμους εκπαιδευτικούς (που δεν είναι δικαιούχοι του ΟΑΕΔ). Θεωρούμε ότι το θέμα αυτό έχρηζε περαιτέρω διερεύνησης από την πλευρά της Φ.Ε. (ίσως με ένα διευκρινιστικό έγγραφο ερώτημα προς το ΥΠΔΒΜΘ).
2. Προσπαθήσαμε να μάθουμε ποιες είναι οι προθέσεις της Φ.Ε. σχετικά με την εφαρμογή του Ενιαίου Μισθολογίου. Σε αυτό το θέμα, δυστυχώς, παρόλη την πρόθεση μας, δε μας δόθηκε μια σαφή απάντηση. Μας πληροφόρησαν ότι η Διοίκηση της Εταιρείας εξετάζει το αν θα μας εντάξει στο Ενιαίο Μισθολόγιο και με ποιο τρόπο, οι δε αποφάσεις θα ληφθούν σε Συμβούλιο, που θα γίνει το Δεκέμβριο.

  Είναι γνωστό ότι υπάρχει από πολλούς φορείς τεράστια αντίδραση στην ένταξη των ιδιωτικών εκπαιδευτικών στο Ενιαίο Μισθολόγιο, παρά τις πιέσεις που ασκεί ο Σύνδεσμος Ιδρυτών Ελληνικών Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων  (στον οποίο δεν ανήκει η Φ.Ε.) για ευνόητους λόγους. Είναι επίσης αυτονόητο ότι δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε περαιτέρω βλαπτική μεταβολή στη σχέση εργασίας μας,  στις αποδοχές μας καθώς και στην υπηρεσιακή μας εξέλιξη. Είναι επίσης σαφές ότι, ακόμα και αν η Φ.Ε. ήταν υποχρεωμένη να υιοθετήσει τους νέους βαθμούς και τα μισθολογικά κλιμάκια του Δημοσίου, οφείλει να διατηρήσει τις αποδοχές των εκπαιδευτικών στα ίδια επίπεδα, κατοχυρώνοντας παράλληλα την απρόσκοπτη βαθμολογική τους εξέλιξη, και αυτό ακριβώς περιμένουμε να πράξει. Δυστυχώς όμως δεν πήραμε καμία τέτοιου είδους ρητή διαβεβαίωση.

 Τονίσαμε για άλλη μία φορά τη δυσχερέστατη οικονομική θέση στην οποία βρισκόμαστε ήδη και υπενθυμίσαμε ότι έχουμε ζητήσει εγγράφως συνάντηση με τον κ. Πρόεδρο, χωρίς όμως να λάβουμε απάντηση.

  Το γεγονός αυτό μας θλίβει ιδιαίτερα, καθώς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο, η Διοίκηση της Εταιρείας κρατά αποστάσεις από τους εκπαιδευτικούς της που αγωνιούν, παρατείνοντας το άγχος και την ανασφάλειά τους, αντί να τους διαβεβαιώσει για τη συμπαράστασή της και να τους δώσει δύναμη να συνεχίσουν το έργο τους.

  Είναι δύσκολο να είμαστε θετικοί και αισιόδοξοι προσπαθώντας να αποκρυπτογραφήσουμε «χρησμούς», ενώ δεν έχουμε καμία δέσμευση εκ μέρους της Εταιρείας και δε μας δίνεται καν η δυνατότητα να συζητήσουμε τους προβληματισμούς μας πριν το Συμβούλιο λάβει τις οριστικές του αποφάσεις.

Αγαπητοί συνάδελφοι,

• «Πενία» είναι η αξιοπρεπής φτώχεια, όταν κανείς καταφέρνει να εξοικονομεί τα αναγκαία με το μεροκάματο.

«Πτωχεία», αντιθέτως στους αρχαίους είναι η παντελής έλλειψη των προς το ζην, που καταλήγει στην επαιτεία, τη ζητιανιά.

«Πτωχός» είναι ο ζητιάνος. Ας σημειωθεί ότι η λέξη συνδέεται ετυμολογικά με το αρχ. «πτήσσω», δηλ. «ζαρώνω από το φόβο μου» και ότι «πτωχός» είναι «ο ζαρωμένος, ο φοβισμένος, ο κακομοίρης».

(Γ. Μπαμπινιώτης, Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας)

• «Είναι δυνατόν να έχεις ποιότητα διδασκαλίας στα σχολεία σου με εκπαιδευτικούς ανεπαρκώς καταρτισμένους για την Εκπαίδευση, σκανδαλωδώς ανεπιμόρφωτους και προκλητικά αναξιολόγητους, αλλά και εκπαιδευτικούς κακοπληρωμένους σε σχέση με το δύσκολο έργο που καλούνται να επιτελέσουν και κοινωνικά υποβαθμισμένους; Μπορείς να έχεις μεγάλες απαιτήσεις χωρίς τις απαραίτητες προϋποθέσεις;»

(Γ. Μπαμπινιώτης,  9 Πικρές αλήθειες για την Παιδεία μας, Εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 5/9/2010 )

• «Μήπως όποιος επιχειρηματολογεί για αντιμετώπιση κρίσεων ερήμην της παιδείας και του πολιτισμού κινείται μεταξύ αφέλειας και κυνισμού; Γιατί δε μιλάμε απλώς για χρήματα και οικονομικά μεγέθη, αλλά για ανθρώπους και για την ποιότητα της ζωής τους, για ανθρώπους με ψυχή, με σκέψη, με συναισθήματα.  Δεν είναι, λοιπόν αυτά κύριο μέλημα της Παιδείας και του Πολιτισμού; Και η όποια οικονομική κρίση δεν είναι τελικά προϊόν κρίσης αξιών, φανερής ή λανθάνουσας τάσης για εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και , τελικά, έλλειψη καλλιέργειας, ιδανικών, έλλειψη παιδείας με την πιο βαθιά και ουσιαστική της έννοια;»

(Γ. Μπαμπινιώτης, «Εις εαυτόν»: περί κρίσης και κρίσεων, Εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 11/7/2010)

 

 Αγαπητοί συνάδελφοι,

  Είναι κοινά αποδεκτό, τόσο από τους γονείς που μας εμπιστεύονται τα παιδιά τους όσο και από τη Διοίκηση της Φ.Ε., ότι τα Σχολεία μας αποτελούν «νησίδα» πολιτισμού και παιδείας μέσα στην τρικυμία της οικονομικής και πολιτικής κρίσης που περνά η χώρα μας. Οι εκπαιδευτικοί της Φ.Ε. εργαζόμαστε με την ίδια -αν όχι με περισσότερη- αυταπάρνηση και ευσυνειδησία παρέχοντας υψηλού επιπέδου παιδεία. Και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό!

  Ταυτόχρονα όμως είμαστε και φοβισμένοι, παραγκωνισμένοι, ανασφαλείς. Η λαίλαπα των  οικονομικών μέτρων, των περικοπών και της ληστρικής φορολόγησης έχει καταντήσει το μέσο Έλληνα «σάκο πυγμαχίας» που πάνω του ασκούνται με γροθιές δοκιμάζοντας τις αντοχές του, ενώ η τρομοκρατία των Μ.Μ.Ε. τον στριμώχνει στη γωνία και τον ενοχοποιεί για την αγανάκτησή του, υποχρεώνοντάς τον να σιωπά ή να απολογείται που τολμά να διεκδικεί τα αυτονόητα.

  Σίγουρα δεν είμαστε οι μόνοι που βιώνουμε τις συνέπειες αυτής της κρίσης. Αξιώνουμε όμως από τη Διοίκηση ενός σχολείου που αποτελεί προπύργιο πολιτισμού από τη εποχή της ίδρυσης του νέου ελληνικού κράτους να δείξει την απαραίτητη ευαισθησία απέναντί μας αναγνωρίζοντας τον αγώνα και την προσφορά μας. Να μας αποδείξει πως είμαστε η προτεραιότητά του, γιατί είμαστε αυτοί που στηρίζουν καθημερινά αυτά τα Σχολεία. Να μη μας μετατρέψει σε απλούς παθητικούς δέκτες ειλημμένων αποφάσεων  πίσω από κλειστές πόρτες. Αυτοί που καλούνται να χτίσουν συνειδήσεις και να πλάσουν νεανικές ψυχές, αυτοί που οφείλουν να μιλούν με αγάπη και παρρησία στη νέα γενιά, αυτοί που θέλουν να πουν στα παιδιά τους, φυσικά και πνευματικά, ότι δεν μπορεί η μαυρίλα να κυριεύσει όλη την Ελλάδα, ότι υπάρχει ελπίδα για καλύτερες μέρες, για ποιότητα στη ζωή και στη σκέψη μας, δεν επιτρέπεται να οδηγηθούν σταδιακά και με μαθηματική ακρίβεια από την «πενία» στην «πτωχεία». Είμαστε δάσκαλοι. Και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό! Μη μας κάνετε επαίτες!

Από το Δ.Σ. του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών της Φ.Ε.