Ανοικτή επιστολή της ΟΙΕΛΕ στους συναδέλφους για την απόφαση αναστολής της κατάπτυστης εγκυκλίου Αρβανιτόπουλου

Συνάδελφοι,
Η έκδοση της απόφασης 380/2013 της επιτροπής αναστολών του ΣτΕ, με την οποία αναστέλλεται η εφαρμογή της κατάπτυστης εγκυκλίου Αρβανιτόπουλου, είναι ιστορικής σημασίας όχι μόνο για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς αλλά και για την ελληνική εκπαίδευση εν γένει. Με την απόφαση καθίσταται σαφές ότι η παιδεία που κατά παραχώρηση του Συντάγματος παρέχεται από τα ιδιωτικά σχολεία, είναι δημόσιο και κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα. Γίνεται σαφές επίσης ότι δεν είμαστε είλωτες, ούτε αναλώσιμοι υπάλληλοι του κάθε σχολάρχη, αλλά αξιοπρεπείς εκπαιδευτικοί λειτουργοί που ελέγχονται, όπως προβλέπει η νομοθεσία, από τα εποπτικά όργανα της πολιτείας.

Η απόφαση αυτή, ωστόσο, δεν αποτελεί οριστική δικαίωση αλλά εφαλτήριο αγώνα. Εκκρεμεί, άλλωστε, η οριστική εκδίκαση για την ουσία της υπόθεσης που θα λάβει χώρα την 21/11/2013. Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί μέχρι τότε θα πρέπει να καταστήσουν σαφές προς το Υπουργείο Παιδείας και  τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων ότι δεν διατίθενται προς εξόντωση προκειμένου να γιγαντωθούν τα κέρδη των σχολαρχών και να εξυπηρετηθούν οι άνομες και αντισυνταγματικές επιδιώξεις κάποιων γνωστών επιχειρηματικών κύκλων. Πρέπει επίσης να ευαισθητοποιήσουν την κοινωνία για το κίνδυνο που διατρέχει το δημόσιο αγαθό της εκπαίδευσης, εάν ξεχαρβαλωθεί το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει την εκπαίδευση και καταπατηθεί το Σύνταγμα. Διότι εάν ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός καταστεί ευάλωτος σε εκβιασμούς και απειλές, τότε – και ιδιαίτερα με τις προβλέψεις για το Νέο Λύκειο – γίνεται ευνόητο ότι καταστρατηγείται βάναυσα η ισοτιμία ανάμεσα στους μαθητές των δημοσίων και των ιδιωτικών σχολείων.

Δεν υπάρχει περίπτωση να επιτευχθεί ο στόχος αυτός, εάν δεν παραβρεθούμε μαζικά στις Γενικές Συνελεύσεις των Σωματείων μας και των σχολείων μας που θα γίνουν την πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη και εάν δεν συμμετέχουμε μαζικά στις δράσεις που από κοινοί θα αποφασίσουμε. Στη κρίσιμη τούτη  ώρα που παίζεται το μέλλον της ιδιωτικής εκπαίδευσης, το μέλλον της καθεμιάς και του καθενός μας, δεν υπάρχει χώρος ούτε για λιποψυχία ούτε για εφησυχασμό. Αυτή την μάχη πρέπει να την δώσουμε εάν θέλουμε να βλέπουμε στα μάτια τους συναδέλφους μας, τους μαθητές μας, εάν θέλουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια εμείς και οι οικογένειες μας. Και ας μην λησμονούμε το πικρό μάθημα που η ελληνική κοινωνία έχει «διδαχθεί» την τελευταία τριετία:
Μην ησυχάζεις επειδή έχει πιάσει φωτιά μόνο το σπίτι του γείτονα, εάν δεν κάνεις κάτι η φωτιά θα μπει και στο δικό σου.

Ραντεβού τον Σεπτέμβριο!